Powieść "Babcia na jabłoni" znakomitej austriackiej autorki, Miry Lobe, której talent pisarski porównywany jest z twórczością Astrid Lindgren. Książka ta opowiada o chłopcu, który bardzo chciał mieć babcię, więc ją wymyślił. Bo babcia to najlepszy sposób na wszelkie smutki i kłopoty. Babcia ta mieszka na drzewie, poluje na tygrysy, ujeżdża dzikie konie. Jest troszkę zwariowana, ale za to bardzo mądra i dowcipna. Chłopiec spędza z nią cały wolny czas, dopóki do sąsiedniego domu nie wprowadza się samotna staruszka..

Czy wiecie, że wiele znanych na całym świecie potraw powstało… niechcący? Ten zbiór dowcipnie ilustrowanych historii popularnych przysmaków dowodzi, że w kuchni wszystko może się zdarzyć! I zachęca do własnych kulinarnych prób.

Zbieg okoliczności to ważny składnik wielu potraw! Czy wiedzieliście, że pierwsze czipsy pewien kucharz przygotował na złość wybrednemu klientowi? Że pomysł na słynną tartę Tatin zrodził się stąd, że pewna pani piekła ciasto z jabłkami, tylko zapomniała o cieście? I że nie byłoby sławnego niemieckiego currywurstu, gdyby nie to, że najważniejsza w nim przyprawa… spadła z nieba?

Improwizacja, eksperyment, drobna katastrofa – tak, w ten sposób powstają czasem ponadczasowe wynalazki, również kulinarne. Pyszne przypadki to kilkanaście barwnych i smakowitych opowieści znawcy kuchni Łukasza Modelskiego o powstaniu sławnych i popularnych potraw i przekąsek takich jak kanapka, pizza Margherita, bubble tea czy lody na patyku.

Ale nie tylko! Znajdziecie tu także dowcipne ilustracje i proste przepisy, przedstawione w postaci historyjek narysowanych przez mistrza komiksowej kreski Jacka Ambrożewskiego. Dzięki nim dowiecie się, jak krok po kroku przygotować różne pyszne przekąski, desery i całkiem poważne dania. A kto wie, może przy okazji wpadniecie na pomysł zupełnie nowej, autorskiej potrawy? [https://wydawnictwodwiesiostry.pl/katalog/pyszne-przypadki.html]

Malarsko zilustrowany autentyczny dziecięcy dziennik z wakacji przerwanych wojną. Ośmioletni Michał dostał na wakacje zadanie: codziennie zapisywać jedno zdanie w zeszycie. Tak zaczął powstawać skromny dziecięcy dziennik. Każdego dnia chłopiec odnotowywał w nim jedno zwyczajne zdarzenie: spacery i rodzinne spotkania, zabawy i obserwacje przyrody. Te wakacje były jednak szczególne. Był bowiem rok 1939. Pierwszego września rozpoczęła się wojna. Odtąd zdania zapisywane w zeszycie nie były już tak zwyczajne. Bieg historii zmienił ćwiczenie z kaligrafii w przejmujący dokument. Osiemdziesiąt lat później, dopełniony malarskimi ilustracjami, stał się on jedyną w swoim rodzaju książką.

Jedna z najbardziej bezkompromisowych książek Marka Twaina w efektownej, ekspresyjnej oprawie graficznej i nowym przekładzie. Trzeci tom w serii Świeżym Okiem, prezentującej bogato i wyraziście zilustrowane wydania klasyki literatury światowej. Jest rok 1590, senna austriacka wioska oddalona od świata. Niko, Seppi i Theodor żyją tu jak w raju. Dorośli nie męczą ich zbytnio nauką, dużo większą wagę przywiązują do pobożności. Większość czasu chłopcy spędzają, bawiąc się na okolicznych wzgórzach. To tam pewnego dnia spotykają nieznajomego młodzieńca, który twierdzi, że jest aniołem, a na imię ma… Szatan. Nieznajomy widział wszystko, wiedział wszystko i niczego nie zapominał. Tego, co inni musieli studiować, uczył się w ułamku sekundy – nie miał z tym najmniejszych trudności. Opowiadając o czymś, jednocześnie wyczarowywał to przed słuchaczami. Widział stwarzanie świata i Adama, widział, jak Samson podniósł filary i zburzył świątynię, widział śmierć Cezara; opowiadał nam o życiu codziennym w niebie, o tym, jak potępieni wiją się w piekielnym ogniu, i pokazywał nam to wszystko. Mieliśmy wrażenie, że jesteśmy w tych miejscach i oglądamy je na własne oczy, a nawet je odczuwamy, chociaż on sam najwyraźniej traktował to jako zwykłą rozrywkę. Tajemniczy nieznajomy – ostatnia książka Marka Twaina, opublikowana już po jego śmierci – to gorzki moralitet, w którym autor bez złudzeń portretuje ludzką naturę, skażoną tchórzostwem, próżnością, hipokryzją i okrucieństwem, i kreśli niewesoły obraz ludzkiego losu. W praktyce ludzkość nie ma szans, aby uniknąć nieszczęść i rozczarowań. Szatan, który zdaje się porte parole samego Twaina, wie doskonale, że z koszmaru życia można uwolnić się tylko poprzez śmierć lub szaleństwo. Można bronić się śmiechem – ironią bądź szyderstwem. Sam pisarz robił to tak długo, jak mógł – dopóki nie utracił odporności na ciosy przeznaczenia. ● z posłowia Georg Barber, wybitny niemiecki ilustrator tworzący pod pseudonimem ATAK, nadał opowieści Twaina bogatą wizualnie formę nawiązującą do średniowiecznych iluminowanych manuskryptów. Mocne, malarskie ilustracje towarzyszą tu tekstowi na każdej rozkładówce, tworząc graficzną opowieść równorzędną wobec tej literackiej. Książka wydana wcześniej po polsku pod tytułem "Tajemniczy przybysz". [nota wydawcy]